yalnızlıktan ölmek

bir kere oldu bana. sonra ödenecek faturaları görüp yeniden hayata döndüm.

ölünmüyormuş demek ki yoksa bu zamana kadar yaşamam imkansız :):):):

bende çok yalnızım aq.yeminlen ayda max 7 defa telefonum çalar 3 ü babamdan 2 si abimden 1 i bankadan biride akrabamdan onun dışında ne bir arayan ne bir soran ölsem kimsenin haberi olmayacak.benim bahsettiğim öyle kız arkadaş yalnızlığı felan değil haa.güya üniversite okuyoruz tanıdığım insan çook ama muhabbet edip derdimi. anlatacağım bir allahın kulu yok.kimse biryere çağırmaz etmez.aslında yakışıklı sayılırım ama benimle ilgilenen konuşmakiisteyen kimse yok.sizin anlayacağınız harbi çok yalnızım

az kaldı az

az kaldı. melankoliye bağladım bağlayacağım. bir insanın bir tane bile seveni, ilgi göstereni olmaz mı lan?

acıtıyor ama öldürmüyor ya. valla bak. çok sıkılıyorum sadece, öyle böyle değil

yalnız ölmekle karıştırılan durumdur. yalnızlık bir ölümün ana sebebi olmayabilir ama dolaylı olarak düşünürsek, tüm ölümlerin sebebi de yalnızlıktır. ve akla muhteşem bir house repliği getirir. --- spoiler --- eğer teselli olacaksa zaten herkes yalnız ölür. --- spoiler ---

bırakın yalnızlıktan ölelim kimseye zararı yoktu öyle yalnız başına takılırdı desinler

kolpa insanların kalabalığındansa yalnız ölmeyi tercih ederim

ölmek olmaz o intihar olur. yalnızlık zaten bir süre tükettiği için oda pek farketmez. (bkz: üffff ne konuştum be) (bkz: ama entriye de sı*çtık)

sende sev ama sevilme diye beddua aldım sanırım

normalde ölmem. yani istanbuldayken ölmem. ama şu an ne yurtta ne de okuldan arkadaşım var. ve yalnuzlıktan ölücem. sıkıntıdan tek başıma sinemaya geldim. normalde sinemaya gitmekten hoşlanmam amk. ooooğoğoğoğooooğğğğğooııff

yemin ederim ağlamamak için zor tutuyorum kendim ciddili çok leş bişeymiş bu yalnızlık baş ederim sanıyordum ama yok innnşallah hayırlısıyla egeye yatay geçiş yapabilirim

kalabalıklar içerisinde yalnız kalmaktansa tercih edilmiş bir yalnızlığı yeğlerim.

ölümüme en son sebep olucak şey bu olur.

yaklaşık 2-3 aydır liseden hiçbir arkadaşımla görüşmedim. nedense birden hepsi bu hafta buluşalım dedi. i̇lla tüm haklarımı bir haftada bitirtip gelecek 2-3 ay yine yalnızlıktan ölmemi istiyorlar galiba...

çok yalnızım oruspu çocukları :(

ölmüyorum ama krizini geçiriyorum şu sıra.

i̇nsanlara güvenememe problemim yüzünden yalnızlığa mahkum kaldım

çok yakın olduğum eylem

Kalabalık içinde yaşadığım durumdur. Herkesle aynı telde çalabilirsin lakin kimsenin senle aynı telde çalamadığını anladığında o buruk his yakana yapışır. Alkole düşürür.

8. Sınıfta bir tiyatroda oynanmıştım (bkz: İlk yardım son yardım). Rolüm; hastane odasında kitaplarla meşgul olan, geleni gideni olmayan, her şeye herkese laf atan yaşlı teyzeydi. Doktoruna rica etmiş, bir süredir ulaşamadığı oğlundan haber bekliyor. Hikayenin sonunda oğlunun Amerikan vatandaşlığına geçtiğini öğrenip, artık benim bu hayattan hiçbir beklentim kalmadı deyip yatağına uzanıp son nefesini veriyordu. Onca yol geçti o teyze gibi ölmekten korkarım. Hayata vereceğim ve hayattan alacağım kalmadığında yapayalnız ölmek...